การรักษาชุมชนให้คงอยู่

นอร์เวย์เป็นประเทศที่ค่อนข้างเล็ก แต่มีชายฝั่งทะเลยาวเป็นอันดับสองของโลก ชุมชนส่วนใหญ่ของเราจึงตั้งอยู่ริมชายฝั่งและพึ่งพาทรัพยากรจากทะเลเป็นหลัก

วิถีชีวิตของชาวนอร์เวย์

ปลาคอด ปลาแซลมอน ปลาแฮร์ริ่ง และปูจักรพรรดิ อาหารทะเลเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของอาหารชั้นเลิศจากทะเลนอร์เวย ซึ่งไม่เพียงแต่นำมาทำอาหารแสนอร่อยได้เท่านั้น แต่มันยังค้ำจุนและผลักดันชุมชนตามแนวชายฝั่งให้ขับเคลื่อนไปได้อีกด้วย นอร์เวย์เป็นประเทศค่อนข้างเล็กแต่มีชายฝั่งทะเลยาวเป็นอันดับสองของโลก ดังนั้นคงไม่แปลกอะไรที่เมืองและหมู่บ้านส่วนใหญ่ของเราจะตั้งอยู่ริมทะเล มีชุมชนน้อยใหญ่นับไม่ถ้วนกระจายอยู่ตามแนวชายฝั่งทั้งบนแผ่นดินใหญ่และตามหมู่เกาะน้อยใหญ่ของนอร์เวย์ซึ่งมีความยาวรวมกันกว่า 29,750 กิโลเมตร การทำประมง การค้าอาหารทะเล และอาชีพชาวเรือจึงเป็นเสาหลักที่สำคัญของวิถีชีวิตของนอร์เวย์

การปกป้องอนาคต

อุตสาหกรรมอาหารทะเลไม่ได้เพียงมีความสำคัญเฉพาะกับเศรษฐกิจของนอร์เวย์เท่านั้น มันยังสำคัญต่อเมือง หมู่บ้านและผู้คนที่อยู่ที่นี่ การเติบโตในภาคการประมงและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ช่วยทำให้เกิดการจ้างงานและสร้างรายได้ ครอบคลุมชุมชนต่างๆ ได้มากกว่าการจ้างงานในอุตสาหกรรมนี้โดยตรงเสียอีก ซึ่งนั่นหมายถึงอนาคตที่มั่นคงของคนจำนวนมาก กล่าวคือในทุกๆ 10 ตำแหน่งงานเกี่ยวกับกิจกรรมด้านการประมงที่สำคัญจะสร้างงานขึ้นอีก 8 ตำแหน่งในภาคธุรกิจอื่นๆของเศรษฐกิจนอร์เวย์ เงินทุกๆ หนึ่งโครนที่เกิดขึ้นในภาคการประมงจะสร้างเงินในภาคส่วนอื่นๆได้อีก 3.5 โครน

นั่นอาจจะเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะทำความเข้าใจว่า เหตุใดอุตสาหกรรมอาหารทะเลของนอร์เวย์จึงถือเป็นกระดูกสันหลังของชาติ โดยเฉพาะทางตอนเหนือที่ห่างไกล เมืองและหมู่บ้านก็ไม่ได้อยู่ใกล้กันนัก แต่ตราบเท่าที่ความเป็นไปเช่นนี้ยังดำเนินต่อไปในอุตสาหกรรมประมง ชีวิตน้อยใหญ่ในหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ในอาร์กติกจะยังคงดำเนินต่อไป ไม่ว่าคุณจะทำงานอยู่ในอุตสาหกรรมนี้ หรือเป็นคนขับรถบรรทุก เป็นครู หรือเป็นตำรวจก็ตาม

สิ่งใดที่จะช่วยรักษาแนวทางของชุมชน?

อุตสาหกรรมอาหารทะเลของนอร์เวย์จึงถูกผลักดันให้มีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ตอบสนองต่อสังคม และเน้นความยั่งยืนทางสิ่งแวดล้อม ความสำเร็จของมันคงจะไม่ได้ดูกันที่ผลกำไรอย่างเดียวเท่านั้น แต่จะต้องดูถึงประโยชน์ที่ผู้คนและโลกใบนี้จะได้รับด้วย แม้ว่าการทำประมงในนอร์เวย์จะเป็นเรื่องของการเอาชีวิตรอดและหาอาหารเพื่อยังชีพ แต่มันก็ยังมีเรื่องราวของความชำนิชำนาญและการอาศัยอยู่อย่างสมดุลกลมกลืนกับธรรมชาติด้วย เรื่องของปลาเป็นสิ่งที่เรามีความรู้ และหมู่บ้านชาวประมงเหล่านี้ก็พึ่งพาอาศัยการหาปลาเพื่อยังชีพมาหลายศตวรรษแล้ว พวกเราต้องการทำให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปทั้งการใช้ชีวิตของผู้คนและความห่วงใยต่อทรัพยากร ซึ่งการจะทำเช่นนั้นได้เราต้องใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจับปลา ทำประมงและเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ รวมถึงการแปรรูปผ่านกระบวนการและส่งออก อาหารทะเลที่ดีสุดของโลกต่อไปให้คุ้มค่าที่สุดและด้วยความเชี่ยวชาญที่สุด นี่คือสิ่งที่จะทำให้ชุมชนเหล่านี้ยังคงอยู่ต่อไป